Stichting Claes Claeszhofje

De Stichting Claes Claesz. Hofje kwam op 7 oktober 1965 ter wereld, als dochter van in leeftijd nogal uiteenlopende ouders. Wij laten in het midden wie als vader en wie als moeder optrad, want alle stichtingen hebben (of hadden) nu eenmaal het vrouwelijke woordgeslacht.

Hoe dit ook zij, verantwoordelijk voor de oprichting waren een heel oude en een heel jonge stichting, het Anslo's Hofje uit 1628 en Diogenes uit 1960. Beide oprichters brachten onroerende goederen in, van Anslozijde kwam het hofje zelf en twee huizen in de Egelantiersstraat, van Diogenes percelen aan de Egelantiersdwarsstraat en de Tuinstraat. Sinds de oprichting is dit bezit nog uitgebreid tot aan de straathoek Egelantiersstraat Egelantiersdwarsstraat, en met Tuinstraat 39-41.

In de statuten wordt het doel aldus omschreven: "De stichting heeft ten doel, zulks teneinde die onroerende zaken zoveel mogelijk in de oorspronkelijke stijl beschikbaar te kunnen stellen als woon- en werkruimte voor leerlingen van te Amsterdam gevestigde instellingen van kunstonderwijs, het behouden, onderhouden, herbouwen respectievelijk restaureren van de door de beide oprichters ingebrachte onroerende zaken, plaatselijk bekend als Egelantiersstraat 28, 34, 36, 38, 40, 42, 44, 44a, 44b, 46, 48, 50, Eerste Egelantiersdwarsstraat 1 en 3 en Tuinstraat 43, 45, 47 en 49, alle te Amsterdam.. alsmede het verwerven, behouden, onderhouden en herbouwen respectievelijk restaureren van belendende onroerende zaken."
Aangezien de Stichting Anslo's Hofje als rechtspersoon blijft bestaan om overeenkomstig de bedoeling van de stichter huisvesting voor bejaarde vrouwen tot stand te brengen, moest er een andere naam voor de nieuwe stichting gevonden worden. De naam van de stichter Claes Claeszoon Anslo was lang genoeg om er twee van te maken; Anslo's Hofje met de oorspronkelijke bestemming en t.z.t. een modern bejaardenhuis elders en Claes Claesz, Hofje met het oude gebouw en bestemming voor leerlingen van de instellingen voor kunstonderwijs.

Zo zijn traditie en vernieuwing dooreengevlochten tot wederzijds profijt, want het hofje zou nooit kunnen voldoen aan de huidige geriatrische eisen, maar het zal, gerestaureerd, en uitgebreid, de kunststudenten iets bieden aan sfeer en tijdsperspectief dat ook het beste nieuwe gebouw niet geven kan.

(Uit: De Lamp van Diogenes 8, maart 1969)