Over het 50ste nummer

Dit is het 50ste nummer van 'de Lamp', die in juni 1967 begon als 'de Lamp van Diogenes, bulletin van de toen 600 leden tellende Vereniging Vrienden van Diogenes'.

Twee jaar later was het tevens bulletin van de Vereniging Levend Monument. In mei 1970 werden aan de kop de N.V. Restauratieatelier Uilenburg en de Stichting Aristoteles toegevoegd; daarna kregen ook de stichtingen de Pinto en Claes Claesz Hofje een vermelding onder de lantaarn op de frontpagina. Totdat in 1975 de Vrienden van Diogenes en Levend Monument samen de huidige vereniging vormden en het blad, nu zes keer per jaar verschijnend, 'de Lamp' zonder meer ging heten.
Wat in deze naamsverandering tot uiting komt is dat van het begin af de bedoeling heeft voorgezeten om 'de Lamp' niet een introvert verenigingsblad voor de eigen club te doen zijn, maar een publiciteitsorgaan van en voor de herstelbeweging in de binnenstad. Dat restauratiewerk is in de buitenlandse monumentenzorgkringen bekender dan in onze stad zelf, niet alleen door zijn omvang, maar vooral omdat het voortkomt uit een veelheid van particuliere initiatieven. Amsterdammers zijn nu eenmaal eigengereid en elk groepje heeft zo zijn aparte ideeën over hoe het moet. Bij het monumentenherstel is deze soms lastige eigenschap bijzonder vruchtbaar gebleken. Voor nieuwe opgaven ontstaan telkens nieuwe organisaties die zaken aanpakken waar de reeds bestaande instellingen niet aan toekwamen. Hoofdzaak is dat tussen de verschillende stichtingen e.d. een verhouding van collegiale samenwerking bestaat. Herhaaldelijk is het gebeurd dat een pand door de ene instelling aan de andere werd overgedragen omdat dit voor de restauratie beter uitkwam. Die samenwerking zou moeten uitgroeien totdat zij ook o.m. in de binnenstad werkzame woningcorporaties omvat. Per slot van rekening zijn zij allen bezig aan hetzelfde werk: de binnenstad in haar eigen karakter bewoonbaarder maken. Het feitelijke stadsvernieuwingswerk hangt onverbrekelijk samen met allerlei vraagstukken van algemene aard, zoals verschuivingen in het gebruik van de stad en maatregelen van de overheid. Dan komen er raakpunten aan de orde tussen de meningen in onze kring en bij vereningen als Heemschut en Amstelodamum.
Het is de bedoeling van de redactie om in die verscheidenheid van opinies en ontwikkelingen in de binnenstad een onafhankelijk eigen geluid te laten horen, kritisch jegens drammers en machthebbers, maar verheugd over alles wat de genezing van het hart van de hoofdstad bevordert.

(Uit: De Lamp van Diogenes 50, juni 1978)