Het kan verkeren - Rozenstraat 153

In 2002 is bouwvergunning verleend voor een sterk van het historische beeld afwijkend ontwerp voor een woonhuis op Rozenstraat 153. Onze vereniging heeft zich daartegen verzet al heeft ondergetekende het gewaagd in dit blad de vraag te stellen of ieder afwijkend ontwerp altijd moest worden afgewezen. Het ontwerp is gerealiseerd, maar pas nadat het pand in andere handen was overgegaan. Bij de uitvoering is er op onderdelen nogal wat gewijzigd, tot ongenoegen van de oorspronkelijke architect, Paul Dijkman.

Die heeft zich daarover bij de welstandscommissie beklaagd. Het verslag van de commissie van 1 juli 2009 zegt daarover: “In 2007 is door de oorspronkelijke architect van het plan een voorstel voor wijzigingen ingediend om het vergunde ontwerp te benaderen. De commissie was destijds bijzonder ontstemd over de gang van zaken. Vanuit welstandsoogpunt vond zij het uitgevoerde ontwerp volstrekt onaanvaardbaar. Na de behandeling in 2007 is niets meer vernomen.”
Nu komt er dus een vervolg want in genoemde recente vergadering van de commissie verschijnt architect Sjoerd Soeters met een voorstel, waarover het verslag het volgende zegt: “De eigenaar van het pand heeft de wens de vormgeving van het pand te wijzigen. Er liggen nu twee ontwerpen van de voorgevel voor. Variant 1 is ontworpen vanuit de bestaande toestand en gaat deels terug op de vergunde toestand. Variant 2 verlaat in zijn geheel de bestaande vormgeving en gaat uit van een interpretatie van een zeventiende-eeuws pandje. De commissie gaat akkoord met het principe van variant 2. De uitwerking van de voorgevel, de gevolgen en wijzigingen voor de zij- en achtergevel en de kapverdieping dienen bij de bouwaanvraag aangeleverd te worden. Hierbij heeft de oplossing van een gepleisterde zijgevel, zoals door de heer Soeters voorgesteld, nadrukkelijk de voorkeur omdat een ontmoeting tussen de nieuwe voorgestelde voorgevel en de bestaande zijgevel een eigenaardig resultaat zou geven.”
Zal het allemaal toch nog op zijn pootjes terechtkomen? We wachten in spanning af.

Herman Pinkse

(Uit: Binnenstad 236, oktober 2009)