In memoriam Ernst Dienaar

Op 23 februari 2009 overleed op 82-jarige leeftijd mr. Ernst Dienaar. Deze in 1926 geboren Amsterdammer heeft zich op diverse manieren zeer actief ingezet voor de monumentenzorg. De Amsterdamse binnenstad was hem aan het hart gebakken. Restauratie, behoud en herstel en een rechtvaardige volkshuisvesting waren zijn leidraad. Hij is een actief lid geweest van menige oudheidkundige vereniging, zoals de Bond Heemschut, en van talloze adviescommissies en overlegplatforms.

Van 1970 tot 1979 was hij voor de Partij van de Arbeid lid van de gemeenteraad van Amsterdam. Gedurende die jaren was hij een vasthoudend en principieel woordvoerder voor o.a. monumentenzorg. Tijdens zijn raadslidmaatschap was hij voorzitter van de Beroepscommissie Bouwverordening. Hij nam de tijd om alle betrokkenen te horen en ging ter plaatse kijken. Zijn adviezen waren altijd onpartijdig, gedegen en ruim onderbouwd. Hij had niet alleen oog voor de wet- en regelgeving, maar hield ook rekening met menselijke omstandigheden. Mede door zijn inzet werden de Sibbelpanden op de Hoogte Kadijk van de sloop gered en gerestaureerd. De Vingboonspanden aan het Rokin zijn ondanks zijn kundige argumentatie en bevlogenheid helaas wel gesloopt om plaats te maken voor nieuwbouw. In 1981 werd Dienaar de eerste voorzitter van de Amsterdamse Raad voor de Monumentenzorg. Dit deed hij met verve. Door zijn intense betrokkenheid waren de discussies soms fel en langdurig. Daarna was hij van 1984 tot en met 1998 voorzitter van de Commissie Beroep- en bezwaarschriften van stadsdeel Amsterdam-Noord. Door zijn scherpe standpunten en de heilige overtuiging van zijn eigen gelijk werd hij gerespecteerd, maar maakte hij niet alleen maar vrienden.

Ernst hield van reizen en kon daar zeer boeiend over vertellen. Hij was altijd op zoek naar de geschiedenis van een bepaald gebied, een bijzonder voorwerp of van een pand of de achtergronden van een gebeurtenis. Enige jaren geleden is hij uit Amsterdam verhuisd onder andere om zijn verzameling, die o.m. oude prenten, etsen en stadsplattegronden omvatte, te kunnen herbergen, maar hij bleef bij de stad betrokken. Tot op hoge leeftijd struinde hij met grote en snelle passen door de stad, om zich heen spiedend om te onderzoeken hoe de stad erbij stond.

Els Agtsteribbe