Afgezien van geluidsoverlast, vormen terrassen maar al te vaak een aantasting van het visuele
beeld van het beschermd stadsgezicht. Dit geldt met name voor terrassen die zijn afgebakend
door schotten, vaak voorzien van reclame. Ook de altijd aanwezige parasols, dikwijls eveneens
met reclame, doen afbreuk aan het stadsgezicht. Verder wordt hier en daar meubilair gebruikt
dat uitsluitend tot doel heeft de openbare ruimte af te bakenen, zoals bloembakken of potten met
planten. Qua visueel effect is er soms een overeenkomst met ‘gewone bebouwing’: de ruimte
wordt geprivatiseerd en de luifel erboven maakt het beeld van een uitbouw compleet. Het
ontbreken van welstandseisen is daarom een groot substantieel gemis en een juridisch manco in
de bescherming van het stadsgezicht.
Andere gemeenten zoals Delft, Groningen, Leiden en Maastricht hebben welstandscriteria voor
terrasmeubilair. Waarom heeft Amsterdam die niet? De Vereniging verzoekt het stadsdeel
daarom om een welstandsbeleid voor terrassen te ontwikkelen.
Bovendien verrommelt het stadsbeeld nodeloos dankzij de gebrekkige handhaving. Voorbeelden
daarvan zijn te zien in de kleine fotoreportage die aan de zienswijze is toegevoegd. Veel terrassen zijn illegaal en de meeste terraseigenaren houden zich niet aan de hun toegestane ruimte. De Vereniging verzoekt het stadsdeel dan ook de voor terrassen geldende regels adequaat te handhaven en de nodige maatregelen te treffen om dat mogelijk te maken.
Walther Schoonenberg
[Zienswijze] (30 november 2007)
(Uit: Binnenstad 226, februari 2008)
Door in te loggen, kunt u ondermeer uw gegevens beheren. Alleen leden hebben een inlogaccount.
Er zijn momenteel nog geen reacties op dit artikel.
Alleen als u bent ingelogd, kunt u een reactie plaatsen.