De Rode Loper is vuil geworden

De herindeling van het Damrak, destijds bombastisch aangekondigd als de Rode Loper die de stad uitlegt voor haar uit het C.S. komende bezoekers, heeft wel enige ordening gebracht in het weggebruik op de overbelaste route tussen de Munt en het station. Een feestelijke entree is het niet geworden.
Verloedering en reclame-wildgroei op het Damrak

Het enige echt mooie stadsbeeld van het Damrak is de gevelwand op het water aan de oostzijde, en die wordt nu, zoals elders is vermeld gedurende de jarenlange metro-ellende, onzichtbaar gemaakt achter een muur van containers op een platform-op-palen. Ook de westwand voldoet niet aan de verwachtingen. Het opzichtige straatmeubilair van lantarenpalen en wat erbij hoorde, is sleets geworden. Het nieuwtje was er al gauw af, en dan bleef er weinig over. Zo gaat dat met dure, modieuze fratsen. Onlangs namen de directeuren van de Beurs van Berlage, het hotel De Rode Leeuw en de souvenirwinkel van Beek het initiatief voor een nieuwe vereniging van ondernemers om de voor het publiek steeds meer zichtbare verloedering van het Damrak om te buigen naar herstel. De vereniging had, zo meldt Het Parool van 25 januari, al heel gauw 27 leden, en gaat alle ondernemers langs het Damrak benaderen. Hun eerste wensen gaan in de richting van de gemeente. Twee keer per week vuilnis ophalen kan volstaan in een stille woonstad, maar niet op het Damrak, waar slordige winkeliers, soms ook uit de Nieuwendijk, de zakken ergens weggooien waar al meer rommel ligt. De troep wordt verergerd door fast-foodwinkels. Slordigheid trekt meer slordigheid aan. Het tweede punt is de bestrating, die op tal van punten verzakt is, wat grote plassen veroorzaakt. Goed onderhoud van de trottoirs – de rode loper! – is een taak van de gemeente, zo stellen de ondernemers niet ten onrechte, en zij willen niet wachten op een onderhoudsbeurt na de aanleg van de Noord/Zuidlijn.

Het moeilijkste onderwerp wordt gevormd door de buitenreclame, de borden, banieren en vooral lichtbakken. Dat op dit gebied het als 'tolerantie' vergoelijkte of zelfs aangeprezen 'gedoogbeleid' resulteert in een chaos van wansmaak en brutaliteit, is inmiddels ook tot in het College van B en W doorgedrongen. Er zijn strengere regels vastgesteld voor buitenreclame, dat wel. Maar wat helpt het wanneer een op grond van die regels geweigerde vergunning na wat gedram en gedruk uit de hoek 'economie vòòr alles', toch tijdelijk wordt verleend, en na vijf jaar een complete Dorsman-gevel nog verborgen blijft achter een wandstaltig reclamebord? Zie het bericht "Bestuursdwang" in dit nummer. B en W stellen nu subsidies in het vooruitzicht voor het verwijderen van de àl te zeer storende lichtreclames. Ook dat is nuttig en nodig. Om een lawine van schadeclaims te voorkomen, zal de gemeente toch per geval moeten nagaan of voor de hinderlijke objecten vergunningen zijn verleend, en zo ja, voor hoe lang, of er door langdurige gedogen rechten zijn ontstaan zoals bij verjaring van erfdienstbaarheden. Bedrijfsruimten aan drukke straten wisselen vaak van huurder en eigenaar. Veel ondernemers hechten geen belang aan het gezicht van de gevelwand zolang zij maar de vrijheid houden om hun buren te overschreeuwen met visueel lawaai.

Om de verloedering langs het Damrak te stoppen en verbetering te bereiken zal een nauwe samenwerking tussen de gemeente en de nieuwe ondernemersvereniging nodig zijn. De rode loper heeft behoefte aan een drastische schoonmaak.

Geurt Brinkgreve

(Uit: Binnenstad 186, februari 2001)

Door in te loggen, kunt u ondermeer uw gegevens beheren. Alleen leden hebben een inlogaccount.

Reacties

Er zijn momenteel nog geen reacties op dit artikel.

Alleen als u bent ingelogd, kunt u een reactie plaatsen.