Referendum

Autoluw of verstopt

Wanneer dit nummer van Binnenstad verschijnt is de uitslag van het referendum bekend. Of het er iets toe doet? Zelden zagen wij een scherpere omschrijving van die onderneming dan door Willem Pijffer in NRC-Handelsblad van 19 februari: "In een verlate oprisping van jaren-zestig-ideologica heeft de Gemeente Amsterdam er iets moois op gevonden. Omdat 'Auto's er uit' zo hard klinkt is de 'nieuwspraak'-term 'Binnenstad autoluw' bedacht, en mag de hele Amsterdamse bevolking via een referendum beslissen of 't voor de deur van de grachtbewoners 'autoluw' of 'autovol' zal worden: stemmend over iets waarvan de uitslag bij voorbaat vaststaat, louter en alleen om onbekwame, angstige bestuurders over hun besluiteloosheid heen te helpen".

Dat liegt er niet om. In hetzelfde artikel staat een citaat van Jan Blokker: "De binnenstad wordt teruggedroomd naar de middeleeuwen, strontkarren, karrepaarden en paardetrams en voor elk bordeel een klimoprank, en stadskippenhok en een groentestoep". Een nummertje stevig schelden op papier kan schrijver en lezer opluchten, maar het spookbeeld van middeleeuwse paardetrams komt toch wel uit een zéér verhitte verbeelding!
Het kwalijke gevolg van de quasi-democratische poppenkast is dat het redelijk denken verdwijnt achter primitieve emoties en in schijnredeneringen verpakte leuzen. Het wegoppervlak in de stad - niet alleen in de binnenstad, niet minder in Oud-Zuid - is nu eenmaal te klein voor de auto's die er worden geparkeerd. Het wegoppervlak groeit niet, het aantal auto's neemt met x-procent per jaar toe. Simpel sommetje: blijven maatregelen uit om dat aantal te beperken, dan nadert snel het moment dat er geen brandweer, geen ambulance, geen arts, geen politie en zelfs geen tram meer door kan. Moeten we wachten op een calamiteit met veel slachtoffers om dat te bewijzen?

De auto is er nu eenmaal, net als de computer, de straaljager en nog zo het een en ander, waarvan onze grootouders nog niet droomden en niemand kan of wil dat ongedaan maken. En als nu 1000 automobilisten hun dierbare wagen willen neerzetten op een plek die slechts voor 100 auto's ruimte biedt? Jammer, dan zal er geselecteerd moeten worden, met alternatieven voor de 900 die er niet in kunnen. Kreten over teruggedraaide klokken, middeleeuwse paardetrams, trekschuiten, anti-auto­ lobby en zo meer helpen niet. Rancuneverhalen over de rijke meneer die zijn Mercedes wél kwijt kan en Jan Modaal die geen plek heeft vóór zijn woningwetwoning, veranderen niets aan de feiten. Het referendum over de autoluwe binnenstad heeft alleen het kwalijke gevolg dat de feitelijke toestand schuil­ gaat achter de kretologie.

Geurt Brinkgreve

(Uit: Binnenstad 133, april 1992)