Dakterrassenleed

Het zou interessant zijn om het aantal dakterrassen dat jaarlijks wordt aangevraagd eens te turven, het zijn er buitengewoon veel. De behoefte aan buitenruimte in een dichtbebouwde stad is natuurlijk wel begrijpelijk, al blijkt in de praktijk dat de gebruiksfrequentie vaak erg laag is. Toch is de hinder voor de buren vaak niet gering.

Dat laatste bleek in de Elandsstraat waar bij de vergunning voor een dakterras op nummer 7 totaal niet was gelet op het slaapkamerraam van de buren dat er direct naast lag. Maar privacy is uitdrukkelijk een criterium bij het wel of niet verlenen van de voor een dakterras nodige vrijstelling van de bestemmingsplanregels. Een bezwaarschrift kon daarom niet achterwege blijven. Overigens kun je als binnenstadsbewoner natuurlijk niet eisen dat je nooit iets van de buren zult merken. Dan moet je naar de spreekwoordelijke hei verhuizen.
Op Marnixkade 47 komt een heel ander aspect aan de orde. Het gaat hier om een van de panden in een lang bouwblok dat vol in het zicht ligt vanaf de Nassaukade. Dit blok heeft twee hoge langskappen achter elkaar. In de loop van de jaren wordt de ruimte tussen de kappen steeds meer opgevuld en van een plat dak voorzien. Dat levert een aardige ruimtewinst op die vanaf de buitenruimte niet zichtbaar is. Je kunt er zelfs een dakterras maken dat helemaal uit het zicht blijft en dat ook de welstandscommissie niet als een aantasting van het daklandschap ziet.
Maar de bewoner van nummer 47 ging te ver. Die wilde op het nieuwe platte dak van nok tot nok een dakterras maken. Om te begrijpen dat zoiets de monumentale waarde van het hele blok zeer ernstig aantast heb je weinig verbeeldingskracht nodig. Misschien heb je die overigens wel nodig om de eis van de welstandscommissie bij het eerder genoemde dakterras aan deze kade te begrijpen. Daar moest aan de zijde van de buren een privacyscherm komen. Zoiets lijkt in deze situatie toch meer een zaak voor afspraken tussen buren dan voor de welstandscommissie of het bestemmingsplan.

Herman Pinkse

(Uit: Binnenstad 225, december 2007)