Kleur in de stad

De Westertoren vanaf de Prinsengracht.

Kleur heeft invloed op onze dagelijkse stemming, licht en donker maken onze gezondheid. Een warm voorjaar geeft andere energie dan een koude en natte mei. Hetzelfde effect heeft ook ons dagritme. We staan op, we doen onze dingen, we gaan op pad naar werk of winkel en kijken om ons heen. Zo sta ik iedere morgen even stil op de brug van de Prinsengracht die gek genoeg Berensluis heet.

Ooit die naam ontdekt toen ik daar weer eens stond te mijmeren. Een naam in mooie Amsterdamse School-letters. Ik kijk altijd hoe het water ‘erbij ligt’. Soms rimpelt het in de koude ochtendbries, soms is het een spiegelgladde voorbode van een hete dag op een heiige morgen. Als er iets verandert in zo’n ijkpunt van de dag valt dat extra op. Zo zag ik de afgelopen winter aan diezelfde Prinsengracht de Westertoren ingepakt worden, laag voor laag kroop de steiger omhoog. Een aantal maanden gebeurde er weinig zichtbaars, behalve de afsluiting overdag van de Prinsengracht onder de toren. Des te groter is de verrassing als op een dag de gouden bol met haantje en kruis staat te blikkeren in de zon, of als de vlag van een trotse aannemer opeens wappert aan de vlaggenmast. Ronduit spectaculair is de keizerskroon, fris in de verf als een nieuwe rollercoaster. De wijzerplaat leek eerst felrood maar de kleur fletst dagelijks meer op, afhankelijk van het licht. Toen de steiger verder werd afgestroopt, kwamen de vazen in beeld. Voor de restauratie niet te zien, grauw op grijs, net zoals de vuile Westertoren die niet aansloot bij de vrolijke gebandeerde kerk. Felblauw met gouden accenten schitteren de vazen op elke torenhoek je tegemoet, net als het stadswapen. De toren hoort weer bij de kerk, een knap stuk vakmanschap van restauratiearchitect Walter Kramer. Ik verheug me er elke ochtend op even op te kijken om te checken of de vazen nog net zo blauw zijn als gister.

Gert-Jan Deunk

(Uit: Binnenstad 223/224, oktober 2007)