Boekbespreking

Geurt Brinkgreve, Mozaïek van mijn leven. Herinneringen 1917-2005

In dit boek, dat precies een jaar na zijn overlijden verscheen, vertelt Geurt Brinkgreve vooral over zijn persoonlijke leven, al is het natuurlijk gelardeerd met verhalen over historische gebouwen.

Een opmerkelijke herinnering uit zijn jeugd is dat hij met zijn oudere broer stiekem het destijds onbewoonde Huis Berbice bij Voorschoten insloop en daar onverwacht twee zilveren harnassen aantrof.
Halverwege het gymnasium maakte Brinkgreve de overstap naar de Haagse Academie. Tijdens zijn laatste academiejaar maakt hij een reis naar Athene en de Peloponesos. In zijn eentje zwierf hij over de Akropolis en over een helling van de Taygetes bij Sparta, waar hij op het verlaten Byzantijnse stadje Mystras stuit. Na zijn afstuderen maakt hij een studiereis naar Rome. De beeldhouwer Niel Steenbergen, die de Prix de Rome had gewonnen, werd begin 1940 als reserveofficier naar Nederland teruggeroepen, waardoor Brinkgreve de gelegenheid kreeg om van zijn atelier gebruik te maken. In juni brak ook in Italië oorlog uit en werden de grenzen gesloten. Pas begin 1942 reden er weer treinen door Europa weer hersteld en keerde Brinkgreve terug naar Nederland.
Na de oorlog betrokken Brinkgreve en zijn echtgenote Sjuwke Kunst een eenvoudige bovenwoning aan de Lijnbaansgracht. Overdag werkte hij als beeldhouwer, ’s avonds, als hun vier kinderen sliepen, schreef hij in de enige verwarmde kamer voor Elseviers Weekblad artikelen over kunst, architectuur en vanaf 1953 voor het eerst ook over monumentenzorg. Met het pleitschrift Gevecht om Amsterdam is zijn naam op dat gebied gevestigd en halverwege de jaren ’50 wordt hij steeds meer in beslag genomen door zijn strijd voor het behoud van monumenten. Hij wordt gekozen in de gemeenteraad, maar als blijkt dat hij de nieuwbouw van de ABN in de Vijzelstraat niet tegen kan houden, stapt hij op en richt een onafhankelijke stichting op om verkrotte panden in de stad te restaureren. Het vervolg is bekend.
Uit zijn verhaal spreekt zijn voorliefde voor dingen die met toewijding en vakmanschap zijn gemaakt, of het nu om beeldhouwwerk, meubels of gebouwen gaat, of . Het is een pleidooi voor het behoud van het ambacht.

Na zijn overlijden hebben twee van zijn dochters het vrijwel voltooide manuscript persklaar gemaakt. Het is een liefdevol portret geworden van alle onderwerpen die hem na aan het hart lagen, rijk geïllustreerd met foto’s en tekeningen.

Juliet Oldenburger

Verkrijgbaar in de boekhandel à € 20,00.

(Uit: Binnenstad 217, juni 2006)

Door in te loggen, kunt u ondermeer uw gegevens beheren. Alleen leden hebben een inlogaccount.

Reacties

Er zijn momenteel nog geen reacties op dit artikel.

Alleen als u bent ingelogd, kunt u een reactie plaatsen.