Nummer 1 tot en met 23 – op den duur bewoond door elf eigenaren die, al naar het uitkwam,
de huizen opknapten. Bijzonder hinderlijk als de buurman heeft geschilderd en je eigen gevel
daar weer zo armoedig bij afsteekt. Het bleef dus een rommelig stadsbeeld. In 1990 reikte de
gemeente de helpende hand met subsidie voor funderingsherstel en cascorestauratie. In 1993
waren de eerste de eerste twee huizen opgeknapt en daarna volgde de een na de ander. Soms
van harte, soms met wat duwen en trekken door de buren in verband met gemeenschappelijke
bouwmuren.
Op Tweede Paasdag 2003 zijn de laatste vierkante meters van de gevel van nummer 19
geschilderd. Nu staat de hele rij, ondanks steeds moeizamer subsidiëring, er weer bij zoals de
(onbekende) bouwer het ergens rond 1870 had bedoeld. Nog even de sierhekjes van nummer
19 aanbrengen en dan hebben de bewoners alle reden om zich op de borst te kloppen voor dit
stadsherstel in eigen beheer.
Ine Vermaas
(Uit: Binnenstad 201, september 2003.)
Door in te loggen, kunt u ondermeer uw gegevens beheren. Alleen leden hebben een inlogaccount.
Er zijn momenteel nog geen reacties op dit artikel.
Alleen als u bent ingelogd, kunt u een reactie plaatsen.