Skaters in het Vondelpark

De jaarlijkse opdracht om een speciaal voor onze firmaleden- donateurs bestemde prent te maken ging in 1998 naar Heidi Daamen. Haar naam is onder de hedendaagse kunstenaars vooral bekend als auteur van een heel eigen genre beelden in licht geglazuurd aardewerk, die in hun onderwerp en vormgeving verwijzen naar de vroegere volkskunst. Datzelfde argeloos lijkende, lichtvoetige karakter hebben haar tekeningen en grafiek.

De opdracht houdt in dat de prent een herkenbaar Amsterdams gegeven in beeld moet brengen. De kunstenaar is vrij in de keuze van dat onderwerp en van de grafische techniek. Onder de achttien prenten die aan het hierbij afgebeelde werk van Heidi Daamen voorafgingen, zien we etsen, litho's en houtsneden, zowel in zwart-wit als in kleur. Heidi Daamen gebruikte een gemengde techniek: linosnede voor het krachtige lijnen- en vlakkenspel, zeefdruk voor drie zachte achtergrondtinten. Ook de variatie in de onderwerpen is groot geweest in onze serie "Prenten van Amsterdam". Er zijn bladen bij die, naast hun artistieke waarde, ook al een documentaire betekenis hebben gekregen, zoals de bouwput van de Kolk, door Wendelien Schönfeld uit 1995, of de herstellingen voor het Stadhuis-Muziektheater uit 1982 en de toren van de verbrande Muiderkerk in 1991, beide door Clemens Merkelbach van Enkhuizen. Die situaties zijn alweer voorbij. Frans de Jong toonde de wijdheid van het IJ in zijn kleurhoutsnede uit 1994, en Charles Donker liet in 1996 zien, hoeveel nuances in grijs er te vinden zijn in een oude gemetselde muur. Een verrassende variatie bracht in 1997 Thom de Laat met zijn satirische etsen in de vorm van een blad postzegels, getiteld "De Verenigde Staten van Amsterdam". Een verrassing bracht ook ditmaal Heidi Daamen door haar keuze van het Vondelpark.
Het Vondelpark is weliswaar een unicum in het register van de krachtens de Wet beschermde monumenten, maar ook de mooiste bomen, struiken en vijvers zijn op zichzelf niet herkenbaar Amsterdam. Wel kenmerkend voor dit park is de intensiteit van het gebruik. Er zijn weinig plekken in de stad, waar zóveel mensen zó dankbaar zijn voor wat ze om zich heen zien, als het Vondelpark op een zomerse zondag. Dat 'gebruik' van het park verandert voortdurend. Ruiters zijn sinds de openstelling in 1865 zeldzaam geworden, koetsen zijn verdwenen, fietsers namen toe, bejaarde wandelaars en moeders met kinderwagens zijn er zeker van het begin af bij geweest.
Een nieuw element zijn de skaters. Zij zijn in korte tijd zo talrijk geworden op de geasfalteerde wegen dat de fietsers en wandelaars moeten uitwijken. Onbekommerd zwieren ze door het park. Dat heeft Heidi Daamen in beeld gebracht. Het onderschrift en de gietijzeren muziektent met het jaartal 1873 geven aan dat het over het Vondelpark gaat. Het jaartal 1998 op het vest van de jongen is de datering, een vogel vliegt weg, een hond blaft tegen het jeugdige paar, een kind blijft met moeite overeind.
Het is een feestelijke prent die Heidi Daamen aan de serie van onze vereniging heeft toegevoegd.

Geurt Brinkgreve

(Uit: Binnenstad 175, maart 1999)